Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

Εβδομάδες γεμάτες συναισθήματα...

Θλίψη, οργή, απελπισία είναι μερικά μόνο συναισθήματα που προκλήθηκαν από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Συγκεκριμένα θλίψη και οργή για τη δολοφονία του 15χρόνου Αλέξη καθώς και απόγνωση βλέποντας τους συνεχείς βανδαλισμούς σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Ο φόνος του νεαρού αγοριού από ειδικό φρουρό της ΕΛ.ΑΣ εκείνο το βράδυ του Σαββάτου στα Εξάρχεια, που επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί ως μεμονωμένο περιστατικό, ξεσήκωσε κυριολεκτικά θύελλα αντιδράσεων. Παρέμβαση για το τραγικό συμβάν έκανε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας τονίζοντας πως ο θάνατος του νεαρού αγοριού υπήρξε τραύμα στη λειτουργία του κράτους-δικαίου.

Μέσα σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα η βία από όπου κι αν προέρχεται είναι καταδικαστέα, πόσο μάλλον όταν χρησιμοποιείται από όργανο της αστυνομίας που υποτίθεται πως στοχεύει στην εξασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης. Το τραγικό γεγονός της δολοφονίας ενός παιδιού στάθηκε αφορμή μιας τεράστιας έκρηξης κυρίως της νεολαίας. Οι ειρηνικές κινητοποιήσεις, τα συλλαλητήρια, οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για την εγκληματική πράξη αποτελούν ένδειξη πως η κοινωνία μας δεν έχει διαβρωθεί πλήρως. Φανερώνoυν πως έστω και μετά από τόσο δραματικά περιστατικά, η κοινωνία είναι σε θέση να αντιδράσει. Είναι μια ελπίδα πως ο κόσμος μπορεί να δείξει και μάλιστα μαζικά την αντίθεση του.

Ωστόσο παράλληλα με την έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου να αντιταχθεί σε μια τέτοιου είδους αστυνομική συμπεριφορά, έρχονται οι καταστροφές, οι εμπρησμοί, οι λεηλασίες ξένης περιουσίας κάτω από το πέπλο της διαμαρτυρίας. Τα βίαια επεισόδια επεκτάθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα και γρήγορα τέθηκαν εκτός ελέγχου. Ειδικά το κέντρο της Αθήνας μετατράπηκε σε πεδίο μάχης. Όλες αυτές τις ημέρες επί καθημερινής βάσεως μαθητές, φοιτητές, αντιεξουσιαστές, αναρχικοί, κουκουλοφόροι, μετανάστες θεωρήθηκαν κοινό πρόσωπο, τοποθετήθηκαν στο ίδιο τσουβάλι. Η ψυχραιμία πρέπει να πρυτανεύσει σε όλους μας για να μην οδηγούμαστε σε προκλήσεις.

Τελικά η έλλειψη ελπίδας είναι αυτή που εξοργίζει τους νέους σήμερα. Πιο συγκεκριμένα όλα αυτά που επακολούθησαν του φόνου του 15χρόνου φυσικά και σχετίζονται με βαθύτερα αίτια που αφορούν την κοινωνική, οικονομική και πολιτική κρίση. Πρόκειται για μια γενικότερη κρίση αξιών που αυξάνει την αγωνία και το θυμό των νέων. Η κατάρρευση των ιδανικών και των προτύπων, η αδικία, η ανισότητα σε κοινωνικοοικονομικό επίπεδο και η ανεργία συμβάλλουν στον ξεσηκωμό. Επίσης η προσπάθεια για επίτευξη μικροπολιτικών φιλοδοξιών και συμφερόντων, η διαφθορά και η ατιμωρησία, απαξιώνουν το πολιτικό σύστημα στα μάτια των νέων.