Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008



Περί Δημοσιογραφικής Αλήθειας


Κατ΄αρχάς ποια είναι η υποχρέωση του δημοσιογράφου απέναντι στην αλήθεια; Άραγε μπορεί να υπάρξει ακρίβεια στη δημοσιογραφία; Η δημοσιογραφική αλήθεια οικοδομείται από πολλά θεμέλια-στοιχεία, αν ένα από αυτά αποδειχθεί ελαττωματικό τότε μπορεί να ανατραπεί ολόκληρο το οικοδόμημα. Όλοι αναγνωρίζουν πως η σπουδαιότητα της δημοσιογραφικής αλήθειας βασίζεται στη σωστή καταγραφή των γεγονότων, είναι όμως πάντοτε εφικτή;

Η ταινία ¨Ήρωας κατά λάθος¨αποτελεί σάτιρα απέναντι στα Μ.Μ.Ε μαρτυρώντας ορισμένες δημοσιογραφικές πρακτικές που ενστερνίζονται ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Η δυναμική δημοσιογράφος Τζίνα Ντέιβις προχωρά σε μελοδραματικές τηλεοπτικές μεταδόσεις για να ανεβάσει τα νούμερα τηλεθέασης και να προκαλέσει ντόρο στον κόσμο. Μέσα σε έναν ιδιαίτερα ανταγωνιστικό κλάδο και κάτω από την πίεση της πρωτιάς, οτιδήποτε σχετίζεται με σκάνδαλο και έγκλημα γίνεται πρώτο θέμα αναφοράς. Η έκθεση των προσωπικών στιγμών σε κοινό θέαμα ή αλλιώς η κλειδαρότρυπα πραγματοποιείται μέσα από το διαπεραστικό ζουμ της κάμερας. Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι των μέσων κυνηγώντας τον φθηνό εντυπωσιασμό, παραμερίζουν την πρωταρχική υποχρέωση της δημοσιογραφίας απέναντι στην αλήθεια. Σε θεωρητικό επίπεδο στις σχολές δημοσιογραφίας προβάλλεται ως απαραίτητο στοιχείο του κλάδου η αλήθεια, που αποκαλύπτεται μέσα από την αμερόληπτη και συστηματική έρευνα και την διασταύρωση των πληροφοριών.

Αν θέλει ο δημοσιογράφος να είναι μάχιμος στο επάγγελμα οφείλει να βρίσκεται σε εγρήγορση για την αναζήτηση της είδησης. Ωστόσο η ίδια η φύση της δουλείας μπορεί να του δημιουργήσει και μια ψευδαίσθηση δύναμης και εξουσίας και να τον παρασύρει σε έναν ψυχρό δημοσιογραφικό τρόπο παρουσίασης των πληροφοριών. Ο δημοσιογράφος πρέπει να είναι ρεαλιστής χωρίς βέβαια να στερείται ανθρώπινης ηθικής. Βέβαια σε μεγάλο βαθμό ακολουθεί την γραμμή των μέσων ενημέρωσης στο οποίο εργάζεται.


Ωστόσο αν ακόμη δεν έχει συμβιβαστεί και διαθέτει την ευθύνη της συνείδησης του, είναι σε θέση να διαφωνήσει με εκδότες, ιδιοκτήτες και λοιπά στελέχη. Σαφέστατα τα στελέχη που βρίσκονται στην κορυφή της διοικητικής πυραμίδας των περισσότερων εφημερίδων και των τηλεοπτικών σταθμών, παίρνουν την τελική απόφαση για τον τρόπο μετάδοσης της είδησης, σε αναλογία των συμφερόντων τους. Μολαταύτα και ο πιο μικρός ρεπόρτερ πρέπει να λογοδοτεί πρώτα από όλα στον ίδιο του τον εαυτό θέτοντας τους προσωπικούς κανόνες δράσης.

Η συγκεκριμένη ταινία του Στίβεν Φρίαρς παράλληλα με την υποκρισία των Μ.Μ.Ε αναδεικνύει και τη διάθεση της κοινωνίας να δημιουργεί ήρωες και είδωλα. Αυτή η συμπεριφορά σχετίζεται άμεσα με την ανάγκη για θέαμα. Στα πλαίσια λοιπόν της μαζικοποίησης θέλει να θεοποιεί, να δοξάζει πρόσωπα, να προσδίδει τίτλους και να βάζει ταμπέλες. Τα Μ.Μ.Ε με την καθολικότητα τους συμβάλλουν σημαντικά τόσο στην ηρωοποίηση των ατόμων όσο και στην πλήρη απαξία τους.


Με το πέρασμα των χρόνων τα μέσα ενημέρωσης φαίνεται πως υιοθετούν πολλά θεατρικά στοιχεία με δραματικές εξάρσεις και στιγμές κορύφωσης. Παρουσιάζουν πολλά θέματα ως υπερπαραγωγές του Χόλυγουντ στο βωμό της τηλεθέασης πάντοτε. Γι΄αυτό το λόγο το τηλεοπτικό κοινό πρέπει να ξεκαθαρίσει πως ο δημοσιογράφος δεν αποτελεί την αυθεντία του μαντείου των Δελφών, φωτίζει απλά μια πλευρά της αλήθειας την υπόλοιπη καλείται να την ανακαλύψει μόνο του.


















Δεν υπάρχουν σχόλια: